2025.
urtea berebiziko garrantzia izango du Bilboko kultur arloan,
Gabriel Aresti
poeta handiaren heriotzaren 50. urteurrena beteko baita. XX. mendeko
euskarazko idazle nagusienetako bat izanik, haren obra oparoak eta
euskararen garapenean, bilakaeran eta normalizazioan egindako ekarpen
nabarmenek haren irudia etengabe ikertua, berrinterpretatua eta
zabaldurik izatea eragin dute.
Testuinguru horretan, eta Euskaltzaindiaren
zein 2023an EHU–Euskal Herriko Unibertsitateak sortutako
Gabriel Aresti Katedraren babespean, Joxan
Goikoetxea musikari eta ekoizleak pieza eszeniko
hau prestatu du: Gabriel Aresti – Mug(H)arri.
Lan honek Arestiren obraren, pentsamenduaren eta iruditeria estetiko-ideologikoaren
hainbat alderdi eta aro berriz ekarri eta sakondu nahi ditu, Goikoetxeak
ohituta gaituen estiloan: diziplina anitzeko ikuskizunen bidez (musika,
poesia, dantza, eskultura, irudiak) hainbat pertsonaia eta unibertso
kulturalengana gerturatu gaituena: Xabier Lete, Oteiza, Shakespeare,
Iparragirre...
Arestiren
heriotzatik hona opa izan zaizkion omenaldiak ugaritu baino ez dira
egin. Beti dago aukera, urteurren borobilen baten ildotik, ez-ohizko
ospakizunak ere egiteko, dela jaiotza edo heriotza -ekintza administratiborik
behinenak- edo obra baten hamar, hogeita bost, berrogeita hamar
edo -ikusiko dugu- ehungarren urteurrena ospatzeko.
Beraz testuliburuetaz haratago, Aresti presente dago zenbait erakunderen
egutegian. Santutegi katolikoan egun guztiei santuren baten heriotza-martirioari
dagokien bezala, efemeride zibilak era analogoan jasotzen ditu arlo
difereentako pertsonaia beneragarrien jaiotza eta heriotza egunak
gertakizun historikoen egunen artean.
Urtea, eguna eta haiei lotzen zaizkien gertaerak aukeratuta, Arestiren
gaineko hitzalditxo bat egin daiteke, ikuskizun, errezitaldi edo
dena delakoaren atariko, jarduera hitzaldia bera ez denean. Bertan,
poetaren biografia laburtuta azalduko da. Bilbon jaio zela, barroeta
Aldamar kalean; badakizue, Albia eta Buenos Aires kalearen artean
dagoen kale txiki horretan. Bere familiak galdua zuela euskera eta,
hala ere, gaztetatik izan zuela euskara ikasteko joera hori, Altuberen
Erderismos eta Axularren Gero eskuz kopiatzen
eman zituela orduak eta orduak liburutegia. Pentsa, Axularren Gero!
Euskaltzalea izan zela. Euskaraz idazteko hautua eginda, jabetu
zela euskara eredu nagusien gabeziaz, euskarak literatura modernorako
tresna behar zuela izan. Ordutik, lanean arituko zela euskara batu
baten alde Euskaltzaindian, Maldan behera edo Harri
eta herri bezalako poema liburuak idazten zituen bitartean.
Euskaltzale, euskaltzain eta poeta. Euskara antzerkian ere bultzatuko
zuela, Kriseilu taldean. Euskaltzale. Euskaltzain, poeta eta antzerkigile,
tira: euskal idazlea, baina erabatekoa. Euskara batuaren aldeko
borrokan euskaltzale zaharrak ere asaldatuko bazituen, artikulugile
eta hizlari gisa esandakoek ere hautsak harrotuko zituztela. Euskal
idazle eta polemista. Euskaldun berria zela esan al dugu? Txistu
egiten ziotela, iraindu eta baztertu. Euskal kantagintza berriko
letrista izan zela, hori ere euskara bultzatzeko bidea zelako. Boikota
egiten ziotela ere komunista zelako, baina ez zela Alderdi Komunistako
kide, baina abertzalea zela, edo ez, edo bai. Euskal idazle, polemista
eta komunista, abertzalea edo ez. Ezkertiarra eta euskaltzalea,
hori seguru. Gaixotasunak jota oso gazte, 41 urterekin, hil zen.
Gehiago sakondu daiteke, honetan edo bestean. Nire aitaren etxea.
Biopic baterako material ederra da honakoa, Euskal Telebistak noiz
erabiliko zain. Baliteke lehenengo biopicak santuen hagiografiak
izatea. Efemeride zibilak ere lotura estua du santutegiarekin, pertsonaia
handien heriotza eta jaiotza egunek ospakizuna eskatzen dute. Euskal
santutegi zibila.
(Asier Amezaga - Inor ez delako profeta bere mendean)
***************

Gabriel
Aresti. Hernaniko Udaletxeko Areto Nagusia,
1967ko uztailaren 29an.
Irudi hau AA bidez sortua da, jatorrizko kalitate eskaseko
irudi baten abiapuntutik.
|
1967an,
Hernanin, Gabriel Arestik hitzaldi bat eman
zuen, denboraren joanean mugarri literario
eta kultural gisa hartua izan dena: Euskeraren izen poetikoak.
Ez zen ohiko hitzaldi hutsa izan, baizik eta ekitaldi berezia,
non hitza bera antzerki bihurtu eta pentsamendua emozio bilakatu
baitzen. Hitzaldi hartan islatu ziren Arestiren kezka intelektualak,
bere ideologia, mundua interpretatzeko zuen modua eta, batez
ere, garaiko giro sozial eta kulturala. Arestik, beti egin ohi
zuen bezala, bihotzaren barrenetik hitz egin zuen, poesia eta
kantua bere ahotsarekin uztartuz, eta horrela bere diskurtsoari
benetakotasun indartsu bat erantsiz.
Hitzaldi haren oroitzapenera behin eta berriz
itzuli izan naiz, bai irakurketaren bidez, bai entzunaldiaren
bidez, oroimen-leku batera itzultzen den norbait bezala. Gure
etxean gordetzen ditugu egun hartako grabazio originala eta
Euskal harria mailu batekin izeneko eskuizkribua:
biak ala biak, euskarari ahots berritzaile eta sutsu bat ematen
jakin zuen gizon baten grina eta argitasunaren lekuko isilak.
Hitzaldiaren entzunaldi bakoitzak argibide
berriak eskaintzen ditu. Alde batetik, hunkigarriak dira ekitaldia
antolatu eta bultzatu zuen belaunaldi gazte haren miresmeneko
erreakzioak —Ramon Saizarbitoria, Jesus Mari Olano,
Xabier Lete, besteak beste—; bestetik, esanguratsua
da Arestiren hitzaldia amaitu ostean piztu zen eztabaida sutsua.
Bi elementu horiek agerian uzten dute euskal gizartea orduan
markatzen zuten tentsio eta nahasmenduak, eta horiek, hein
handi batean, Bilboko poetaren obra eta figura bera ere definitu
zituzten.
Zerutik erori gabeko
harria,
ongi labratua,
maisu trebe txit trebe eta habil batek
landua,
oinarri,
giltzarri,
zimentarria,
(adoratzen zaitugu),
(ez zara eroriko),
(mila urte inguru da),
(euskaldunen artean),
arbolaren itxura emandako
harria,
ajola gabean landatu hindugun
itoginaren azpian,
eta ur-tantak
jan hau.
Hi,
arbola,
euskal harria.
Aspalditik izan dut susmoa hitzaldi hura
entzutearen ondorioz sortzen zitzaidan emozioak nire pentsamenduan
arrasto iraunkor bat marrazten zuela, eta, noizbait, beharrezkoa
izango zela hori kanporatzea eta nolabait adieraztea. Une
hori, halaber, iritsi da. Zoritxarrez, ez nuen Aresti pertsonalki
ezagutzeko aukerarik izan: nik bizia hartu nuen urte berean
eskaini zuen berak hitzaldi hura. Sarri oroitu ohi naiz belaunaldi
haren lan eta ahalegin itzelaz, gaur egun arrunt eta finkatutzat
ditugun hainbat lorpen sozial eta kultural lortzearen alde
egindakoaz. Horregatik, bereziki, belaunaldi berriak ditut
gogoan, pieza eszeniko hau gauzatzerakoan, Arestiren irudi
eta ondaretik gerturatzeko modu gisa, haren heriotza goiztiarraren
50. urteurrena dela-eta.
Gabriel Arestiren lagun eta idazle izan zen Luciano Rincónek
honela adierazi zuen behin:
«Ez da erraza Gabriel erretratatzea; gehiegi mugitzen
baitzen».
Joxan
Goikoetxea
|
|